Współczesne modele wzrostu, obok tradycyjnych zmiennych reprezentujących pracę i kapitał, uwzględniają także indykatory kapitału ludzkiego. Dysproporcje przestrzenne rozwoju podregionów w Polsce skłaniają do podejmowania prób określenia głównych czynników obserwowanych różnic. Celem artykułu jest analiza związków pomiędzy PKB per capita i poziomem kapitału ludzkiego w podregionach (NUTS 3), a także zbadanie zależności przestrzennych w kształtowaniu się każdej z miar.
Zaobserwowano, że podregiony o niskich wartościach kapitału ludzkiego wykazują w Polsce Zachodniej tendencję do tworzenia skupień. W kształtowaniu się PKB na mieszkańca nie stwierdzono występowania zależności przestrzennych. Przedstawiono również wyniki estymacji modelu objaśniającego PKB per capita z uwzględnieniem kapitału ludzkiego. Wyniki analizy ekonometrycznej wskazują na istotny, pozytywny wpływ zgromadzonego w podregionie kapitału ludzkiego na PKB per capita. Badanie przeprowadzono na podstawie danych za 2012 r.
kapitał ludzki, wzrost gospodarczy, autokorelacja przestrzenna, regresja przestrzenna
Anselin L. (1995), Local Indicators of Spatial Association-LISA, „Geographical Analysis”, Vol. 27, No. 2.
Becker G. S. (1964), Human Capital, Columbia University Press for the National Bureau of Economic Research, New York.
Cliff A. D., Ord J. K. (1973), Spatial Autocorrelation, Pion, London.
Dańska-Borsiak B., Laskowska I. (2014), Selected Intangible Factors of Regional Development: An Analysis of Spatial Relationships, „Comparative Economic Research”, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Vol. 17 (4): s. 23—41.
De la Fuente A. (2002), On the sources of convergence: A close look at the Spanish regions, „European Economic Review European Economic Review”, Vol. 46: s. 569—599.
Di Liberto A. (2008), Education and Italian regional development, „Economics of Education Review”, Elsevier, Vol. 27 (1): s. 94—107.
Florczak W. (2006), Miary kapitału ludzkiego w badaniach ekonomicznych i społecznych, „Wiadomości Statystyczne”, nr 12.
Herbst M. (red.) (2007), Kapitał ludzki i kapitał społeczny a rozwój regionalny, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
Kapitał ludzki w Polsce w 2010 r. (2012), GUS.
Kukuła K. (2000), Metoda Unitaryzacji Zerowanej, PWN, Warszawa.
Kukuła K. (2012), Propozycja budowy rankingu obiektów z wykorzystaniem cech ilościowych oraz jakościowych, „Metody Ilościowe w Badaniach Ekonomicznych”, tom XIII/1: s. 5—16.
Le Gallo J., Ertur C. (2003), Exploratory Spatial data analysis of the distribution of regional per capita GDP in Europe, 1980—1995, „Papers in Regional Science”, Vol. 82 (2): s. 175—201.
Mankiw N., Romer D., Weil D. (1992), A contribution to the empirics of economic growth, „Quarterly Journal of Economics”, Vol. 107 (2): s. 407—437.
Młodak A. (2006), Analiza taksonomiczna w statystyce regionalnej, DIFIN, Warszawa.
Nowak E. (1990), Metody taksonomiczne w klasyfikacji obiektów gospodarczych, „Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne”, Warszawa.
Schultz T. W. (1961), Investment in Human Capital, „American Economic Review”, Vol. 51: s. 1—17.
Suchecki B. (red.) (2010), Ekonometria przestrzenna. Metody i modele analizy danych przestrzennych, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa.
The Well-being of Nations. The Role of Human and Social Capital (2001), OECD, http://www.oecd.org/dataoecd/36/40/33703702.pdf. (dostęp 15.05.2014 r.).
